Dyski U.2 vs M.2: Który dysk jest najlepszy dla kreatywnego środowiska pracy.

Kreatywni profesjonaliści muszą podejmować wiele decyzji podczas budowania najlepszego środowiska pracy do post produkcji. Dla osób korzystających z oprogramowania do edycji wideo, takiego jak DaVinci Resolve, Adobe Premier i Final Cut Pro, najlepsze rozwiązanie powinno być proste i niezawodne. Skąd więc wiedzieć, co jest najlepsze? Zapoznaj się z naszym artykułem na temat tego, jak znaleźć odpowiednią dla siebie pamięć masową NVMe!

Tworząc środowisko pracy IT dla kreatywnych profesjonalistów, którzy korzystają z zestawów do edycji wideo, montażu dźwięku, stacji roboczych do komponowania VFX, korekcji kolorów i innych, istnieje wiele płaszczyzn do rozpoznania. Rozwiązania muszą być niezawodne, łatwe do wdrożenia, a także przystępne cenowo. Wraz z eksplozją nośników pamięci masowej NVMe (opartych na PCIe), takich jak M.2 i U.2, tradycyjne dyski twarde lub wewnętrzne dyski półprzewodnikowe mogą nie być już atrakcyjnym rozwiązaniem w wewnętrznym środowisku pracy.

Czym jest pamięć masowa U.2?

U.2 to typ połączenia, który może być używany dla różnych typów dysków, ale jest głównie używany jako połączenie dla dysków półprzewodnikowych NVMe. Pamięć masowa NVMe wykorzystuje moduły pamięci flash do przesyłania danych przez linie PCIe zamiast tradycyjnej magistrali SATA. Rezultatem jest sześciokrotny wzrost dostępnej przepustowości dla transferów pojedynczych woluminów (to rzeczywisty, a nie syntetyczny test porównawczy). Zazwyczaj pamięć masowa NVMe występuje w trzech formach: pełnowymiarowych kart PCIe, dysków typu blade M.2 i standardowych dysków U.2 2,5″/3,5″.

Ponieważ dyski U.2 wykorzystują te standardowe formaty, można je zamontować w systemie jak tradycyjny, mechaniczny dysk twardy i połączyć za pomocą kabla U.2 (który jest podobny do kabla SATA). Takie środowisko pracy umożliwia montaż dysku U.2 w obudowie komputera lub szafie serwerowej, a także w zewnętrznej obudowie lub stacji dokującej.

Czym nośniki U.2 wyróżniają się

U.2 wypada wyjątkowo dobrze w porównaniu do 2,5-calowych dysków SSD SATA, zwłaszcza jeśli chodzi o liczbę operacji wejścia/wyjścia na sekundę (IOPS). IOPS to miara używana do oceny szybkości działania pamięci masowej poprzez losowy odczyt i zapis bardzo małych plików rozproszonych po całym woluminie.

Pomiar wydajności w IOPS może być przydatnym punktem odniesienia dla artystów VFX i projektantów dźwięku. Artyści VFX zwykle pracują z formatami opartymi na sekwencjach obrazów, takimi jak EXR, DPX, PNG, TIFF – lista jest długa. Formaty oparte na sekwencjach obrazów są nieskompresowane lub mają minimalną kompresję, co znacznie zmniejsza obciążenie procesora. Nawet starsze komputery Mac mogą pracować z tymi typami multimediów.

Ponieważ jednak każda klatka wideo jest zapisywana jako osobny plik, urządzenie pamięci masowej musi nawigować po całym dysku, aby pobrać wymagane klatki i połączyć je w celu odtworzenia. Sprawia to, że mechaniczne dyski twarde, takie jak dyski talerzowe, a nawet dyski SSD SATA, są nieodpowiednie dla artystów VFX potrzebujących odtwarzania w czasie rzeczywistym sekwencji obrazów 4K UHD w oprogramowaniu takim jak After Effects bez wcześniejszego wykonania pamięci podręcznej w RAM.
Ten sam problem dotyczy projektantów dźwięku. Mimo że nieskompresowany dźwięk zajmuje znacznie mniej miejsca niż nieskompresowane wideo, projektanci dźwięku będą pracować z dziesiątkami, jeśli nie setkami, ścieżek i źródeł dźwięku jednocześnie podczas odtwarzania. Nośnik pamięci masowej napędzający Pro Tools musi pobierać pliki znajdujące się na całym dysku, co może powodować czkawkę podczas odtwarzania, jeśli pobieranie nie jest wystarczająco szybkie.

Nośniki pamięci masowej oparte na PCIe, takie jak U.2 i M.2, odczytują i zapisują IOPS 6 razy szybciej niż tradycyjny wewnętrzny dysk SSD i 1000 razy szybciej niż mechaniczne dyski talerzowe. Różnica jest tak znacząca, że kiepski dysk mechaniczny nie pojawia się nawet na poniższym wykresie.